Cztery lata temu, pewnego lutowego dnia,Kazimierz i kilkunastu mieszkańców Domu pojechało do opery do Bytomia na przedstawienie "Carmen".Pomimo ,że przedstawienie trwało 3 i pół godziny,Kazio nie czuł zmęczenia a emocje towarzyszyły mu do końca tego pięknego wieczoru.
Kazik jest osobą głuchoniemą,chociaż w minimalnym procencie jego prawe ucho odbiera dźwięki ,dlatego też usiadł w pierwszym rzędzie.Bardzo przeżywał akcję na scenie, żywo gestykulował i gdy rozjuszony José przebija Carmen sztyletem, emocje Kazimierza sięgnęły zenitu.Pogroził paluchem śpiewakowi.To jeszcze nie wszystko.Po spektaklu aktorzy wychodzą na scenę i kogo widzi Kazimierz? Carmen zmartwychwstała , coś nieprawdopodobnego.Szkoda, że nie uchwyciłam w kadr aparatu jego bezcennej miny.W tym momencie czuję, że Kazik zrozumiał sens spektaklu "na żywo".Przecież filmy, które do tej pory oglądał w TV, nie przewidują zmartwychwstania głównej postaci spektaklu, która dopiero co straciła życie.
klik w obraz
W oczekiwaniu na spektakl.
To było kolejne wspaniałe doświadczenia dla Kazimierza.
Szkoda, że nie urodził się trochę później i nie miał szczęścia mieszkać w tak komfortowych warunkach jak dziś oraz mieć możliwość korzystania z wszystkich możliwości, które oferuje mu Dom.Wtedy jego wrażliwość, talent, który mógłby rozwijać, ciekawość świata ,kto wie, czy nie mielibyśmy drugiego Nikifora...
Jestem mile zaskoczona,Kazimierzu,że wybrałeś się na operę "Carmen".Wyobrażam sobie jak bardzo przeżywalęs caly spektakl.Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie i cieszę się,że nadal dzielisz się na blogu swoimi przeżyciami.
OdpowiedzUsuńGabryniu dziękuje za pomoc,bez Ciebie nie byłoby ,tej przygody,wpisu,bloga.Bez Ciebie nie mogłabym poznać tak wspanialego człowieka jak Kaziemierz i tak wspanialego psychologa,człowieka,przyjaciela jak Ty.
Pozdrawiam i ściskam Was oboje.Czekam na dalsze wpisy,przygody,na życie.Anielka :)