W tym roku zrezygnowaliśmy z zagranicznych wojaży.Kazimierz po marcowej katastrofie samolotu linii Germanwings, który leciał z Barcelony do Duesseldorfu,podczas której śmierć poniosło 154 osób, kategorycznie odmówił wylotu w ciepłe kraje.Był przekonany, że i jego spotka podobny los,czemu dał wyraz w namalowanym przez siebie obrazku.
po kliknięciu na zdjęcia otworzą się w większym formacie :)
Wybór padł na krainę 44 wysp.
Świnoujście
Doświadczenie , jakie wyniósł z tegorocznej eskapady , okazało się bezcenne.
Pierwszy raz podróż kuszetką, o dziwo, genialnie zniósł niedogodności, jakie towarzyszyły podróży.
Bagaż Kazia , który podczas wszystkich poprzednich wyjazdów do tej pory "taskałam" ja , przeszedł w Kazikowe ręce.Tak bardzo chciał się wykazać aktywnością , że zupełnie mnie tym zaskoczył.Jego trudności z przemieszczaniem się w terenie znacznie, od ostatniego wyjazdu (półtora roku temu), pogorszyły się.
Świnoujście wita nas słońcem, choć temperatura nie przypomina tej majowej.
Tak będzie już przez cały pobyt.Za to zapach morskiej bryzy, krzyk mew, muszelki na piasku, tego nie doświadczy się w zamorskich krainach.
Mimo zmęczenia podróżą, mojego oczywiście, bo Kazimierz jak nowo narodzony, ruszamy tuż po śniadaniu nad morze.Pełna obaw, że Kazimierz "złapie zająca" ,nie przypuszczałam, że mnie się to przydarzy i to w pierwszych kilku minutach po wyjściu z domu.Kontuzja kolana, na szczęście tego zdrowego , znacznie pogorszyła mój komfort.Przynajmniej teraz obie moje szłapy są do niczego ,musi być jakaś sprawiedliwość na tym świecie ,czyż nie ?
.
nieodłączna kartka, długopis i Kazio przenosi wrażenia na papier.
Nawet teraz nieprzygotowany , na skrawku papieru wyrwanego z notesu, rysuje swoje myśli.
.
autor Kazimierz
"obciął" mi część szłap, ale może to i dobrze ;)
Kijki dla Kazika to był strzał w dziesiątkę!!!Pokonywał kilometry bez większej zadyszki i co najważniejsze, ani razu nie przewrócił się , co mu się dotąd zdarzało, jeśli nie był asekurowany.Miałam więc w "obsłudze" Kazimierza o wiele większy luz aniżeli w poprzednich latach.
W tym roku wybraliśmy opcję "żyw się sam" ,choć początkowo zamierzaliśmy bywać w "Kopytkowie" ,to nasza mobilność, nie sprzyjała temu pomysłowi.Polecamy jednak turystom zamierzającym spędzić tutaj urlop.
Duży wybór dań, ceny atrakcyjne, dość smacznie.
klik w link poniżej
Pora na zakupy, każde z nas wybiera samo.Płaci również sam :). Może to wydać się śmieszne dla czytających te słowa, ale dla kogoś, kto całe życie spędził w Domu Pomocy Społecznej, jest to nowe doświadczenie.Dla Kazimierza nie , bowiem od lat , razem ze mną ,w marketach "robi" drobne zakupy, nigdy jednak nie na taką skalę.Toteż pierwsza samodzielnie usmażona jajecznica, czy ugotowany rosół, sprawia mu niesamowitą frajdę.Mnie zresztą też, obserwując jak starszy człowiek z pieczątką "niepełnosprawności intelektualnej" na karku, radzi sobie z nowymi umiejętnościami.Priorytetem jednak ,były jak najczęstsze wyjścia, mimo kapryśnej aury, w teren.Mieszkaliśmy tuż obok przejścia granicznego z Ahlbeck,
zatem obowiązkowo "zaliczamy" atrakcję i ruszamy do Niemiec.
Kilka migawek z tego urokliwego miasteczka , przypominającego architekturą nasz Sopot , dla zainteresowanych :)
Doskonale rozumiem obawy p. Kazia, po Germanwings latanie okazalo sie bardziej ryzykowne niz dotychczas. Wasze zdjecia emituja tyle niespiesznego spokoju, ze chcialoby sie usluszec szum morza. Zreszta nie trzeba latac daleko, bo Polska ma naprawde duzo do zaoferowania :)
OdpowiedzUsuńPani Beato, to prawda, gdyby jeszcze pogoda była przyjacielem.Nie miliśmy szczęścia do niej, za to kolejne doświadczenia i umiejętności nabyte.Bardzo dziękujemy za piękny komentarz i serdecznie pozdrawiamy :)
Usuń