Gdzie indziej...

Kazimierz to ja

Urodziłem się w 1944 r.w Górach Lasochowskich. Los potraktował mnie trochę ostro :) i będąc kilkumiesięcznym bajtlem , w wyniku choroby, straciłem słuch.Nie zdążyłem poznać melodii słowa.Jestem osobnikiem głuchoniemym,co nie znaczy , że nie biorę świata garściami i pozostaję obojętny na jego barwy i dźwięki.Wypracowałem sobie alternatywne sposoby komunikacji- za pomocą mimiki, gestów, słowa pisanego , trochę niezdarnego, przyznaję , chcę rozmawiać z ludźmi, którzy akceptują mnie jako człowieka.

Przez pierwsze 10 lat moim domem był dom rodzinny , trzy siostry, rodzice w małej wiosce w dawnym kieleckim.Ot "scyzoryk" ze mnie ;) Potem 9 kolejnych lat to Ośrodek dla Dzieci Niesłyszących i Głuchych w Lublińcu.A jeszcze potem, los postanowił kolejny raz spłatać mi figla i moim domem stały się Domy Pomocy Społecznej, najpierw Gorzyce, a od 1979 moje miejsce na ziemi to Orzesze .Nikt jednak nie zasługuje na samotność i do pary otrzymałem talent.

Rysuję i maluję.Musi być przecież jakaś sprawiedliwość w "przydziale" na życie, nieprawdaż? :)

Niepełnosprawni?

Niepełnosprawni. Zwykle przez delikatność czy z lęku omijamy ich wzrokiem ,niedostrzegając tkwiących w nich możliwości.Dla wielu z nich twórczość jest jedyną racją bytu.To ich sposób na samotność, na poczucie obcości.

Potrafią poradzić sobie ze świadomością „inności”,którą za pomocą sztuki oswajają, obracają w normalność.Przezwyciężając swoje ograniczenia, dzięki pasji,czynią swoje życie pełniejszym i bogatszym.
W naszym Domu mieszka kilku artystów.Nie studiowali w szkołach artystycznych. Są zupełnie nieświadomi swojego talentu i wynikającej z niego roli.

Jednym z nich jest głuchoniemy Kazimierz- bohater bloga.

Mimo upływu lat wciąż się rozwija. Maluje lawinowo i coraz lepiej, zawsze pod wpływem emocji. Do koloru i kompozycji dochodzi się intuicją i myślą. Kazimierz ze swoją diagnozą ,postawioną wiele lat temu

„upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym, głuchoniemota” ,organizuje przestrzeń jak wytrawny artysta.

Wciąż szuka nowych rozwiązań. Może na jego przykładzie należałoby zrewidować pojęcie „niedorozwoju umysłowego”?Jego rysunki wołają: „zobaczcie wreszcie do cholery ,kim jestem!”Jego sztuka bierze się bowiem

z pozytywnych doznań. Kaziu jest uzależniony od dobrych emocji ,potrafi się odwzajemnić. Jest jak probierz ludzi – wyczuwa tych dobrych i lgnie do nich.

Obrazy Kazimierza rozjaśniają nam świat. Jak dobrze , że jest on wśród nas.

Od 2009 r. bierze udział w niezwykłych Warsztatach "Future Artist" , których "matką" :) jest fascynująca i intrygująca Ewa Kokot, historyk sztuki.

Pasjonuje go również teatr, jest członkiem grupy teatralnej "Alter ego" założonej przez dwie wspaniałe terapeutki Domu-Annę i Joannę.

Marzy o fotografowaniu,brał udział w projekcie "Oddech dawnych czasów",którego celem było wsparcie osób intelektualnie niepełnosprawnych, mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Orzeszu oraz przełamanie społecznych barier między nimi a społecznością miasta.

tekst -Gabriela Kalinowska-Czakon psycholog Domu

Konkurs "Blog Roku 2012"-Ja i moje życie

Wszystkim, którzy wysyłali smsy na Kaziowy blog oraz tym, którzy wspierali nas mentalnie serdecznie dziękujemy za oddanie głosu.Naszą pozycję w konkursie(ostatecznie 19 na 555 blogów)rozpatrujemy w kategorii cudu nad Bierawką. Przecież to zaledwie trzydzieści kilka migawek z życia Kazia-mieszkańca Domu Pomocy Społecznej i to w większości skupiających się na jego udziale w Warsztatach "Future Artist" prowadzonych przez wyjątkową osobę -panią Ewę Kokot, edukatora sztuki.Nie sposób wymienić jej pomysłów,zapraszam zainteresowanych tu :)

Każda złotówka z wysłanych smsów została przekazana na szlachetny cel -rehabilitację dzieci niepełnosprawnych i obozy dla dzieci z biednych rodzin.Zatem my wszyscy mamy udział w tym szlachetnym przedsięwzięciu.Dziękujemy raz jeszcze i pozdrawiamy :)

piątek, 7 lipca 2023

Sztuka Osób Niepełnosprawnych -XIX edycja

🟧 To, co kocham…

To tytuł XIX edycji Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego Sztuka Osób Niepełnosprawnych, organizowanego przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych , która odbyła się w 2021 r.

Gazeta Łaziska miała ogromny zaszczyt objąć galę wręczenia nagród patronatem medialnym.

Przesłano 143 prace z 46 placówek działających w województwie śląskim. Prace , uwzględniając tematykę,podzielono na kategorie.

1.KATEGORIA MALARSTWO I WITRAŻ

2.KATEGORIA GRAFIKA I RYSUNEK

3.KATEGORIA TKANINA I APLIKACJA

4.KATEGORIA RZEŹBA KAMERALNA I PŁASK

👉Trzy nagrody specjalne ufundował burmistrz Aleksander Wyra, które trafiły do Rafała Wiśniewskiego z WTZ Borowa Wieś, Jana Polaka z WTZ-u Arteria z Katowic oraz Kazimierza Gajka Dom Pomocy Społecznej Orzesze, którego praca brała udział w kategorii drugiej.

fot. Małgorzata Strzelczyk

poniedziałek, 8 sierpnia 2022

Jestem,dopóki jestem...

Kilka migawek z życia Kazimierza .

(KLIK W NAPIS) KONTYNUACJA POSTU

Od 6 marca 2020 roku do połowy 2021 mieszkańcy Domu

ze względu na pandemię ,nie mogli wychodzić poza bramę DPS.

Obostrzenia dotyczyły również spotykania się z kolegami

z innych zespołów.

Widzieliśmy się tylko z wysokości drugiego piętra...

Piątego sierpnia 2021 Kazimierz i jego kolega Marek

wreszcie mogli zobaczyć się w ogrodowej altanie na terenie Domu.

Mogłam również i ja ,po zrobieniu testów pobyć z nimi na wyciągnięcie dłoni .Nie ukrywam, wzruszenie sięgało zenitu.

W drugim roku izolacji Kazimierz powoli zaakceptował obecną sytuację

gdyż po zaszczepieniu wszystkich mieszkańców ,

mógł wreszcie wyjść poza teren DPS

lecz niestety tylko z opiekunami i terapeutami.

Pierwsze wyjścia z Domu

Rejs

zabytkowym statkiem ( klik w napis) "Foxtrot"

z Gliwic do Pławniowic.

Kazimierz oczywiście dokumentuje rejs.

Korzystając ze słonecznej aury mieszkańcy z terapeutami

zwiedzali atrakcyjne miejsca w najbliższej okolicy.

Wrzesień zaowocował 10 dniowym wyjazdem na

wczasy do Sarbinowa wraz ze swoim zespołem .

Dzięki uprzejmości opiekuna jego album na gmailu zaczynał się wypełniać nowymi zdjęciami. Skrzętnie gromadzimy wszystkie ,bowiem Kazimierz uwielbia na zajęciach na terapii przeglądać swoje zbiory .

Sarbinowo wrzesień 2021

Zdjęć jest o wiele więcej ale nie możemy naruszać prywatności kolegów,stąd tylko te dwa

Jesienią 29 pażdziernika 2021 Kazimierz wziął udział

w XIX Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym Sztuka Osób Niepełnosprawnych "Wszystko co kocham"

i został jednym z laureatów.

Nad głową Kazimierza wisi wyróżniony obraz.

Listopad 2021

W listopadzie po raz pierwszy od marca 2020 roku mogłam zabrać Kazimierza poza DPS.Przed pandemią jeździliśmy na miejscowy cmentarz ,

gdzie leżą pochowani koledzy z zespołu,kilka razy w roku...

Pojechalismy tam i teraz ,korzystając z możliwości wyjścia

po tak długim okresie izolacji.

Kazimierz jest bardzo uczuciowy.Gdy zmarli jego rodzice i starsze siostry ,nie został powiadomiony i nie mógł wziąć udziału w pogrzebie.Gdy po kilkunastu latach odwiedził siostrę z którą mieszkali jego rodzice ,pierwsze co zrobił to krok do ich pokoju. Bardzo przeżył wiadomość , że nigdy już ich nie zobaczy.

Potem zakupy w markecie i odwiedziny u ? Spójrzy sami.To ulubione miejsce Kazia,który bardzo lubi zwierzątka i ptaki.

2022

Powoli wszystko wraca do życia.

Kazimierz ma 78lat i czas ,który przed nim,jest bezcenny.

Dlatego na miarę jego możliwości postanowiliśmy jak najczęściej

wychodzić z Domu wraz z drugim mieszkańcem Markiem.

Od prawie 10 lat razem zwiedzamy drewniane kościoły na tzw Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.Obejmuje on około 100 obiektów i zespołów architektonicznych.Tym razem w niedzielne majowe przedpołudnie przyjechaliśmy do (klik w napis) Wilczy